Het zijn barre tijden. Corona gooit ons leven aardig in war.
De lente is vroeg begonnen. Of eigenlijk hebben we geen winter gehad.
Even naar buiten was heel gewoon. Dat is nu even wat anders.
Alleen naar buiten of met tweeën maar dan met 1,5 meter afstand.
Voor een groot aantal mensen is even naar buitengaan helemaal niet meer mogelijk.
Ouderen en alleenstaande mensen mogen in deze barre tijden geen bezoek ontvangen.
 
Binnen de fotoclub hebben een aantal clubleden de moeite genomen om wat foto’s te maken van de lente in de eigen tuin of tijdens een eenzame wandeling.
​Bekijk de video met lentebeelden en krijg zo toch een beetje lentegevoel.

Op 07-03-2020 was ons uitstapje naar een stad. Dit jaar zijn we naar Antwerpen gegaan.
In het FoMu zijn we begonnen met een kopje koffie of thee. Om onze tassen en jassen op te bergen kregen we jetonnekkes. Tijdens de koffie kreeg iedereen een stadskaart van Antwerpen en de 5 foto-opdrachten voor de dag.

En wat ander programma dan andere jaren. In het FoMu was een expositie van Stephan Vanfleteren. Een fotograaf die vooral bekend was binnen de club om zijn volkse stijl van fotograferen maar dank zij het bezoek aan de FoMu en de uitleg van Annik hebben we een heel ander beeld gekregen van deze veelzijdige fotograaf. Intrigerende foto’s gemaakt tijdens de Kroatië oorlog, portretten van bekende personen, doodsfoto’s en foto’s van dode dieren. De laatste beelden van de expositie zijn schilderachtig mooi. De expositie is weerspiegeling van de fases die Stephan in zijn leven heeft doorgemaakt. Een biografie die in elk geval voor mij indrukwekkend was.

Daarna iedereen op pad naar het Fritkot Max. Helaas hadden wat meer mensen het kot gevonden. Een rij tot buiten. Annemiek en ik offerde ons op om stoelen en banken te bezetten. Gelukkig wilde Carin wel onze bestelling meebrengen. Als geregelde bezoeker van Belse firitkotten bestelde ik  een frietje met en een cervela met look en gele curry. Blijkbaar was dit zo bijzonder dat niemand wilde geloven dat het echt bestaat.

Intussen had Jarno al wat contacten gelegd met vrienden in leren pakken. Het duurde heel lang tot hij weer bij de groep was. We zijn benieuwd naar de foto’s.

Tja en dan valt zo’n groep al snel uit elkaar. Over de Meir naar het Station, van het Station naar de markt op het theaterplein en vandaar naar de botanische tuin. Daar had iemand de hele dag zitten wachten omdat wij zouden komen. Om 16:00 kon de beste man gewoon naar huis. Ik geloof dat “mijn” (officieuze) groepje als laatste in de tuin waren.
​
Om 16:30 was het verzamelen in de Vismijn. Een echte stadskroeg. Overvol en snoeiheet. Volgens Hans alleen geschikt voor het kweken van paling.

​Alleen René waren we nog kwijt. Denk niet dat hij nog rondzweeft in Antwerpen op zoek naar de laatste Suske en Wiske omdat ik dit keer de blog schijf. Nee, we hebben hem gevonden.
Ondanks de uitermate zorgvuldig uitgewerkte instructies met uur en tijd en plaats en plek, die ook nog uitgereikt waren, stond ons blogkanon te wachten bij de auto.  In België zouden ze zeggen: “Wâ ne Lambik!”
 
Enfin.
Een paar personen van de fotoclub wilde Antwerpen ook nog in het donker zien. Die zijn blijven plakken.
Een heel gezellige dag is afgesloten. Ieder begaf zich huiswaarts om bij het bekijken van de foto’s in slaap te vallen (ik tenminste wel).
De ingestuurde foto’s worden nog beoordeeld door een jury. Pas daarna gaan we de foto’s uit de opdrachten publiceren.  De foto’s in de blog zijn willekeurige beelden.
 
Ik kan het zelf niet zeggen maar volgens de Whatsapp hadden Hans en ik het goed geregeld. Hans en ik danken iedereen die mee is gegaan voor de gezellige dag. Uiteindelijk moet je de gezelligheid zelf maken.
 
Rico

Het fotograferen van landschap is populair. Kijk maar eens naar de foto’s op de expositie van Bellus Imago en andere fotoclubs. Maar we slagen er te weinig in om van een prachtig landschap een boeiende foto te maken. Onze spreker van vanavond, Nando Harmsen, begint met wat van zijn oude foto’s te laten zien. Aardige foto’s, maar ze zijn minder dan zijn recentere werk. Nando weet waar dat aan ligt en legt dat uit aan de hand van zes succesfactoren voor een geslaagde landschapsfoto:

• Het is duidelijk wat het onderwerp is;
• Met licht en schaduw krijgt het onderwerp aandacht;
• De compositie van de foto is in orde, dus volgens de compositierichtlijnen (houd het simpel: gebruik de regel van derden en hanteer die niet té precies) óf bewust daarvan afgeweken;
• In de foto zijn er lijnen die je blik rustig door de foto doen gaan;
• Het perspectief laat zien wat er interessant is in het beeld;
• Er is een goede relatie tussen de voor- en achtergrond.

We krijgen van Nando aan hand van deze punten tips over hoe we onze foto’s beter kunnen krijgen. Het zijn misschien wat open deuren, maar de foto’s die Nando gebruikt om zijn punt kracht bij te zetten, zijn heel verhelderend.

Zo weten we natuurlijk best wel dat het gebruik van een telelens helpt om het onderwerp groter op te foto te krijgen, maar bij een overweldigend landschap is de verleiding zo groot om te veel op te nemen in de foto’s. Daarom wordt vaak een groothoek gebruikt. Soms is het gebruik van een telelens echt beter.

Fotografie en zeker landschapsfotografie is ook het kijken naar het licht. Het helpt je foto enorm als het licht benadrukt wat het onderwerp is. Met veel zon tussen de wolken door, kan er in het beeld zoveel veranderen in een paar minuten. Dus soms gewoon even wachten, of op een ander moment terugkomen.

Rekening houden met de regel van derden kan bij de opname eenvoudig door de rasterweergave in je camera aan te zetten. Ook in de nabewerking in de uitsnede-tool kan dat prima door de Overlay aan te zetten. De lijnen in de foto komen soms beter tot hun recht door te croppen en door de uitsnede.

Nando heeft veel voorbeelden van wat een hoog of laag standpunt voor een verschil maakt voor een foto. Eigenlijk toch ook best logisch: laat zien wat je interessant vindt in het landschap en geef in je beeld minder ruimte aan wat niet interessant is, tenzij dat nodig is voor de balans in de foto.

Het spel tussen voor- en achtergrond krijgt in de presentatie veel ruimte. Het gaat dan bijvoorbeeld over de scherptediepte. Veel landschapsfotografen willen van voor tot achter scherpte. Van Nando hoeft dat zeker niet. Onscherpte zorgt ook bij landschapsfotografie voor diepte en aandacht doordat onderwerpen loskomen. Puntje van aandacht is wel de mate van onscherpte, die moet meer zijn dan een beetje.

Nando laat ook mooi zien hoe je de grootte van de achtergrond ten opzichte van het onderwerp kunt laten variëren. Wil je het onderwerp even groot weergeven en een kleiner deel van de achtergrond in de foto, ga dan verder weg staan en zoom in. Omgekeerd kun je dichter bij het onderwerp gaan staan en uitzoomen als je meer van de achtergrond in beeld wilt hebben.

Tussendoor ontvangen we nog wat praktische tips:

• Fijne basisuitrusting: zoom (24-70mm), telezoom (70 – 200 mm of 100 – 400 mm) en 12 mm ultragroothoek, statief en filters (polarisatie, ND en graduated ND);
• Bepaal eerst waar je je camera wilt (positie en hoogte) en zet dan pas je statief op;
• Overweeg voor een staande landschapsfoto een ander formaat dan 2 x 3 (4 x 5 oogt vaak beter).

​Nando heeft met bruikbare tips en inzichten een tipje van de slui(t)er opgelicht over de kunst van de landschapsfotografie, naar mijn gevoel is er nog veel meer te leren. Misschien kan dat ook in onze club.

Berry