Wat maakt een ‘echte’ straatfoto? Henri Cartier Bresson, misschien wel de beste straatfotograaf ooit, zei hierover: “To me, photography is the simultaneous recognition, in a fraction of a second, of the significance of an event as well as of a precise organization of forms which give that event its proper expression.”
 
Als er een instantie zou zijn die bepaalt of een foto zich als straatfoto kwalificeert, zou deze volgens Berry de volgende criteria voor een straatfoto hanteren:

• De foto is gemaakt in de openbare ruimte, daar waar mensen samenkomen;
• De mens staat centraal in de foto;
• Het betreft alledaagse gebeurtenissen, de fotograaf laat het bijzondere daarvan zien;
• De foto is op het juiste moment genomen;
• De foto vertelt een verhaal, als je de foto aan een schrijver laat zien zou die er een verhaal bij willen schrijven;
• Het is een spontane foto, niemand doet dingen die hij/zij zonder de fotograaf niet zou doen
• De foto plaatst de kijker midden in de scene, je kunt als het ware de omgeving ruiken.

 
De meeste iconische straatfoto’s zijn in zwart-wit. Dat komt niet alleen omdat idolen als Cartier-Bresson, Robert Doisneau en Elliot Erwitt in de tijd werkten dat kleurenfilm nog niet beschikbaar was. De kleuren in het straatbeeld leiden af van wat je wilt laten zien en in zwart-wit kun je meer contrast gebruiken (tegenlicht, silhouetten, schaduwen) en toevoegen in digitale doka. Bij het gebruik van kleur kun je kleur het best slim gebruiken: maar een beperkt aantal kleuren, grote kleurvlakken en/of het gebruik van complementaire kleuren.
 
Tips voor beelden:

• Gebruik dramatische contrasten in zwart-wit. Tegenlicht, silhouetten en lange schaduwen dragen sterk bij aan het verhaal dat een foto vertelt;
• Gebruik licht, schaduwen en weerspiegelingen in bijvoorbeeld etalageruiten;
• Gebruik een strakke en sterke compositie in een bebouwde omgeving, die mooi contrasteert met de in de foto aanwezige mensen;
• Gebruik juxtapositie, het bij elkaar brengen van twee beelden waartussen een verband wordt gesuggereerd. Vaak is dit een foto met mensen voor een reclameposter, waarbij de combinatie tot een grappig beeld maakt;
• Straatfotografie leent zich uitstekend voor series.

 
Enkele tips voor het fotograferen zelf:

• Anticiperen op wat er gaat gebeuren, heb een oog voor het voorspelbare onvoorspelbare);
• Kijk en beleef intensief: alert, geconcentreerd, selecterend, inschattend, standpunt bepalend, wachtend op het juiste moment;
• Kies vooraf een interessant standpunt en wacht tot er mensen op het toneel verschijnen. Neem tijd om deel te worden van de omgeving;
• Ben in staat om snel te reageren, beheers je camera en zorg dat de instellingen vooraf goed staan;
• Zoek evenementen op, je hoeft veel minder uit te leggen waarom je foto’s maakt;
• Oogcontact en een glimlach vergroten je acceptatie in de omgeving. Alfred Eisenstaedt zei al: “De klik met de mensen is belangrijker dan de klik van de sluiter”;
• Zorg voor een lichte, niet imponerende uitrusting. Een lens met vaste brandpuntsafstand heeft de voorkeur, want zoomen gaat ten koste van een snelle reactie. Kies voor een 35 mm of een 50mm zodat je niet grote afstand fotografeert en onderdeel bent van de omgeving.

 
Als je aan de slag wilt met straatfotografie, helpt het om een thema te kiezen en op zoek te gaan naar beelden die daarbij het verhaal vertellen, bijvoorbeeld hoe smartphones de aandacht afleiden van het werkelijke leven, of de blijdschap bij de ontmoeting van mensen die op elkaar gewacht hebben. Maar het kiezen van een thema kan ook simpeler: foto’s van typische toeristen, een serie van mensen met een gele accessoire (tas, paraplu, regenjas).
 
De uitdaging is mooi verwoord door fotograaf Alex Tehrani:
”Anyone can shoot chaos. But the most perceptive photographers can make compelling pictures out of uninteresting moments.”
​
​Berry

Het is donderdag 5 september en we hebben onze tweede reguliere fotoclubavond in de Erikant. Het is volle bak, de opkomst is groot. Maar het gaat vanavond dan ook over de expo van dit jaar.

Voorbereiding op de expo
Een van de kenmerkende aspecten aan onze expo die we zelf belangrijk vinden is de strakke uitstraling door uniforme lijsten, passe-partouts en maatvoering. Dat geeft een rustig en verzorgd beeld. In de afgelopen jaren hebben we lijsten van 40x50 cm met daarin foto's van 20x30 cm als norm aangehouden. Dit geeft een mooie verhouding en een relatief dikke passe-partout randen om de foto heen. Van een afstand oogt dat mooi.

Maar uit feedback van expo bezoekers blijkt dat velen vinden dat 20x30 wel klein is voor de foto zelf. En daar gaat het toch om. Daarom willen we dit jaar grotere foto's in het 30x40 formaat in de expo toestaan en zelfs aanmoedigen, maar niet verplichten. De lijsten blijven gelijk om de kosten in de hand te houden.

De vraag is nu, hoe krijg je een 30x40 foto in een 40x50 lijst op een manier die nog steeds een strak beeld geeft als je de expo in zijn geheel bekijkt. Daarvoor gaan we een paar afspraken maken die nog op de mail gezet gaan worden.

Rico en André vertellen over de mogelijkheden en laten voorbeelden zien van keuzes die goed werken. Of minder goed, zoals flinterdunne randen. Ook geven ze praktische tips. De marges worden smal dus je zal bij het snijden van het passe-partout nauwkeurig moeten meten. Ook is het 30x40 formaat 'vierkanter' dan 20x30: het verandert de verhouding van de foto, de lange zijde wordt dan door de passe-partout meer afgedekt.

Rico geeft voorbeelden van landscape en portret maatvoering in de standaardverhoudingen. Er volgt een levendige discussie over vrijheid in maatvoering en wat mooi of niet mooi is. Consensus is dat afwijken van 30x40 en 20x30 moet kunnen maar dat de bovenkant minimaal 5cm passe-partout laat zien. Bij breedbeeld- of panoramaformaten is het de kunst een smaakvolle afstand tot de bovenrand van de lijst te kiezen.

Belangrijk bij de expo is dat de foto's op scanstick worden geplakt, zelfklevend karton dat voorkomt dat de foto in de lijst gaat golven of bobbelen. Bij grotere formaten komt dat preciezer dan bij kleine. Rico geeft hier tips. Plak de foto op een stuk scanstick dat flink groter is dan de foto zelf, liefst net zo groot als de passe-partout/lijst. Dit voorkomt het 'opwippen' van het passe-partout langs de witte rand die de foto afdekt. Anders krijg je een gapend gat langs de rand. Rico laat handige filmpjes zien over het afmeten en snijden van passe-partouts en het aanbrengen van scanstick.

Expo foto bespreking
Voor het tweede deel van de avond worden en de kandidaat expo foto's klassikaal besproken. Dit helpt leden om een keuze te maken. In sommige gevallen helpt het om iets te croppen, een storend element weg te werken of minder opvallend te bewerken.
Er zaten foto's bij waarbij niet alleen het resultaat maar ook de uitleg over hoe de foto is gemaakt tot verbaasde en enthousiaste reacties leidde. Erg leuk om het verhaal achter een foto te horen.

Gedurende de avond werden de volgende mededelingen gedaan:
• Fotografen café Goirle is volgende week donderdag voor de liefhebbers
• Op maat gesneden passe-partouts en scanstickplaten, kunnen via de fotoclub centraal worden ingekocht. Zelf snijden van passe-partouts kan ook op za ochtend 12 okt.
• Expo commissie herhaalt de eerdere briefing. Want je kan het niet vaak genoeg herhalen.

Mezelf realiserend dat ik nog nooit zo vaak het woord passe-partout heb ingetypt in een kort stukje tekst wens ik jullie veel fotoplezier. Tot de volgende clubavond!

Marcel
​