​De avond komt langzaam opgang en de zaal vult zich met een 16-tal leden voor deze clubavond. Hierbij staat glasfotografie op de agenda, welke is voorbereid door René en Andre. Na de huishoudelijke mededelingen is het tijd voor de uitleg en inspiratie over glasfotografie. Er wordt stilgestaan bij de voorbereidingen waar R&A doorheen zijn gegaan. Hierbij is uitgebreid geëxperimenteerd met verschillende achtergronden, belichtingen, schermen en voorwerpen. Vooral de juiste belichting in combinatie met de richting van het licht blijkt cruciaal te zijn voor het maken van het perfecte plaatje. De foto met een lege whiskyfles en glazen laat zien dat beide heren genoten hebben van de voorbereidingen!

Na de avonturen van R&A start het praktijk gedeelte van de avond. De leden verspreiden zich over verschillende opstellingen en gaan aan de slag met eigen meegebrachte voorwerpen. Deze variëren van wijnglazen, stapels glazen platen, schaaltjes tot glazen eendjes.

Door de belichtingsadviezen kan iedereen naar harte lust variëren en komen al snel de eerste resultaten op de gevoelige CCD. Zelf ga ik aan de slag met een opstelling waarbij het licht op advies van A&R van achteren komt. Door het licht achter het glazen voorwerp te blokken ontstaat een mooi lijnenspel rondom de contouren van het glas, genieten! Ook wordt er bij andere opstellingen geëxperimenteerd met meegebracht flitsers om daarmee een spannende compositie of belichting te maken. 2 Dames gaan aan de slag met lege wijnglazen. Nooit geweten dat je zoveel plezier kan hebben met lege glazenJ. 10 punten en een kauwgombal!

Toch blijkt het allemaal wat (g)lastiger te zijn dan gedacht en wordt er flink doorgewerkt om tot het gewenste resultaat te komen. De tijd vliegt voorbij en aan het eind van de avond is iedereen er glashard van overtuigd dat het een prima clubavond is.

René en Andre, Nogmaals bedankt!

Rien

Het is een traditie aan het worden dat de leden van FBI één keer per jaar op een plezierige wijze, tot het uiterste worden gedreven om aan de creatieve opdrachten van een zekere Tony te voldoen . Welke lijdensweg deze man heeft moeten afleggen om deze dag door te laten gaan weten weinige. Maar wat Tony nu heeft bedacht, zijn vele leden op 12 mei achter gekomen. 

Om 8.30 uur staan 16 leden in verschillende outfits gereed om de reis naar Delft te aanvaarden. Meerdere personen hebben gehoor gegeven om het slank afkledende FBI-shirt ten volle uit te dragen. Er was zelfs een persoon aanwezig, die voor een bijpassende “kurse hose” heeft gekozen. Of deze persoon er goed aan heeft gedaan zullen wij verder in het verslag wel in een of andere bewoording terug kunnen lezen. 

Verschillende auto’s zijn iets na 8.30 uur, vertrokken om binnen 1,5 uur op plaats van bestemming te arriveren. Nadat iedereen een consumptie heeft gekregen, werden de platte kaarten van Delft en de eerste opdrachten uitgereikt. 

Aangezien de eerste locatie bij Royal Delft was, werd uiteraard “bekeken hoe leuk je een stukje klei kunt beschilderen”. Er zijn Chinezen die het “Fellie Bijoetifoel” vinden, er zijn ook personen die met heel herkenbare stemmen, spontaan kerstliederen beginnen zingen. En de schrijver kan de lezer verzekeren, dat de temperaturen laag waren. Of dit  voortekenen voor een “dolle zaterdag in mei” waren, kan de schrijver niet vertellen. Het was wel duidelijk dat de stemming positief was. 

Daarna gingen meerdere personen of in groepen of singel op zoek naar zijn/haar antwoord op de thema’s:
1.Typisch Delft 
2. Blauw 
3. Uitstekend 

Welke invulling door de aanwezige leden hieraan hebben gegeven zal duidelijk worden op de bbq-avond. Met omtrekkende bewegingen werd Delft verkend. En wat je dan allemaal tegenkomt om 11.00 ’s morgens, wat aan bovenstaande thema’s voldoet. Oh,oh,oh….. Het begint met agenten. ( Is wel blauw, maar niet typisch Delft ) . Blauwe poezen in het poezencafé. Fotografen die zich storten op de eerste de beste “Typisch Delft” onderwerp. ( Wat de schrijver bedoelt zal wel duidelijk worden op de bbq-avond.) . Personen die “de heilige blauwe drol” aanbidden.  Harde tepels…. Het onderwerp voldeed volledig aan het thema “uitstekend”. Maar om gedurende de rest van de dag met een “typisch Delfst blauw oog” rond te lopen, was ook voor de schrijver een te groot offer. Uiteindelijk werd Willem van Oranje rond 12.30 uur gevonden en konden wij allemaal genieten van o.a. typisch Delfste maaltijden en mooie dranken. 

In de tussentijd kreeg iedereen van Tony een tweede opdracht met de volgende thema’s:
4. Eenmaal Andermaal, het is iets meer 
5. Doorkijk 

Als “klap op de vuurpijl” heeft Tony ook nog wat blauwe actie op de markt georganiseerd. Het zijn de details waar de meester in uitblinkt. Nadat bijna iedereen pinnig zijn/haar rekening had betaald werd  goed gemutst invulling aan de tweede opdracht.  Een markt vol met plaatselijke antieke rotzooi, bied mooie gelegenheid om invulling aan opdracht twee te geven. Na een kleine 5 kwartier vond iedereen elkaar rond 15.00 uur terug bij Café Brasserie “Huzsar”. 
​
De één had wat meer moeite dan de ander om een passende foto bij de vijf thema’s te vinden. Maar na een uur had iedereen zijn/haar foto’s ingeleverd en de rekening betaald. 

Dat Rico op het einde van de dag nog een demonstatie goochelen gaf met zijn SD-kaart kon de schrijver waarderen. Wat een mindfuck…. Zo zie je de foto’s en zo heb je een lege SD-kaart. De schrijver is benieuwd wat zijn volgende truck zal zijn. 

Na een 20 minuten voetreis werd de auto teruggevonden en werd individueel Brabant weer gezocht. Dat het licht in Brabant brandt weten velen. En dat het licht bij een van de leden even uitging is begrijpelijk. Maar om vervolgens een boom vakkundig doormidden te zagen, is weer het andere uiterste. 

De schrijver sluit zich graag aan, aan de vele dankbetuigingen richting Tony. De dag was weer top geregeld. Echter de schrijver weet ook dat andere personen zijn/haar bijdrage hebben geleverd om deze dag te laten slagen. Iedereen die hun bijdrage hebben geleverd is ook een vet dank je wel, meer dan op zijn plaats. 

Ik groet jullie weer vrolijk en hoop jullie allemaal weer op de volgende FBI fotoavond weer te zien. 

René

Vanavond bespreken we pin-hole foto’s, foto’s volgens de reportageregels van Life Magazine en vrij werk. En dat is er allemaal. In kleine groepen bespreken we foto’s met de volgende richtlijnen:

1. Geef elke foto een werktitel, alleen maar om onderscheid te kunnen houden
2.  Bespreek en wissel  onderling uit waarom de fotograaf deze foto maakte, m.a.w. wat is de boodschap van de fotograaf?
3. Bespreek en wissel uit wat het sterkste punt van deze foto is.
4. Bespreek en wissel uit welke éne tip je de fotograaf wilt geven.

​Om te voorkomen dat in een groepje foto’s van één der leden besproken worden, schuiven we de eigen foto’s van de leden van elke groep door naar de volgende groep. Omdat er niet door iedereen werk ter bespreking wordt aangeboden, beginnen we iets vroeger dan normaal aan de pauze.

Na de pauze blijken we de extra tijd goed te kunnen gebruiken. Dan presenteert elke subgroep de daar besproken foto’s mét hun bevindingen/antwoorden op de gestelde vragen.  En die zijn weer aanleiding tot onderlinge discussie. Over de bedoeling van de fotograaf blijkt men het in de subgroepjes over het algemeen goed eens te zijn geworden. Veel moeilijker blijkt het om per subgroepje slechts één tip aan de maker te geven, de verbetertips overtreffen in aantal de benoemde sterkste punten.  Over wat de kwaliteit van een foto bepaalt, blijkt men het over het algemeen weer wél goed eens te zijn geworden.

Na de bespreking van elk ingeleverd werk, krijgt de fotograaf zelf het laatste woord. De een legt dan uit waarom of hoe de foto gemaakt is zoals gepresenteerd, de ander gaat de discussie over de gemaakte opmerkingen aan. Verbetertips worden soms genegeerd, soms in dank aanvaard.
Naar aanleiding van de besproken pin-hole-foto’s blijkt het nut van deze, overigens algemeen als boeiend erkende techniek, zeer in twijfel te worden getrokken. Veel verder dan een verwijzing naar het impressionisme komen we niet. En hoe mooi impressionistische kunst  ook kan zijn, over foto’s vinden we blijkbaar toch dat die (eerst en vooral) scherp moeten zijn.

Tijdens de plenaire bespreking van de subgroep-uitkomsten, vinden soms korte onderlinge gedachtenwisselingen plaats. Daardoor  heeft de spreker van dat moment niet altijd de aandacht van iedereen. Als die spreker dan de kunst en vaardigheid bezit om  zonder scheve gezichten en zonder wanklank de aandacht weer plenair te richten, blijkt dat men in deze club wat van elkaar kan hebben. Mij spreekt ook dat zeer aan.

John Melsen