ErOpUit Antwerpen

Op 07-03-2020 was ons uitstapje naar een stad. Dit jaar zijn we naar Antwerpen gegaan.
In het FoMu zijn we begonnen met een kopje koffie of thee. Om onze tassen en jassen op te bergen kregen we jetonnekkes. Tijdens de koffie kreeg iedereen een stadskaart van Antwerpen en de 5 foto-opdrachten voor de dag.

En wat ander programma dan andere jaren. In het FoMu was een expositie van Stephan Vanfleteren. Een fotograaf die vooral bekend was binnen de club om zijn volkse stijl van fotograferen maar dank zij het bezoek aan de FoMu en de uitleg van Annik hebben we een heel ander beeld gekregen van deze veelzijdige fotograaf. Intrigerende foto’s gemaakt tijdens de Kroatië oorlog, portretten van bekende personen, doodsfoto’s en foto’s van dode dieren. De laatste beelden van de expositie zijn schilderachtig mooi. De expositie is weerspiegeling van de fases die Stephan in zijn leven heeft doorgemaakt. Een biografie die in elk geval voor mij indrukwekkend was.

Daarna iedereen op pad naar het Fritkot Max. Helaas hadden wat meer mensen het kot gevonden. Een rij tot buiten. Annemiek en ik offerde ons op om stoelen en banken te bezetten. Gelukkig wilde Carin wel onze bestelling meebrengen. Als geregelde bezoeker van Belse firitkotten bestelde ik  een frietje met en een cervela met look en gele curry. Blijkbaar was dit zo bijzonder dat niemand wilde geloven dat het echt bestaat.

Intussen had Jarno al wat contacten gelegd met vrienden in leren pakken. Het duurde heel lang tot hij weer bij de groep was. We zijn benieuwd naar de foto’s.

Tja en dan valt zo’n groep al snel uit elkaar. Over de Meir naar het Station, van het Station naar de markt op het theaterplein en vandaar naar de botanische tuin. Daar had iemand de hele dag zitten wachten omdat wij zouden komen. Om 16:00 kon de beste man gewoon naar huis. Ik geloof dat “mijn” (officieuze) groepje als laatste in de tuin waren.
​
Om 16:30 was het verzamelen in de Vismijn. Een echte stadskroeg. Overvol en snoeiheet. Volgens Hans alleen geschikt voor het kweken van paling.

​Alleen René waren we nog kwijt. Denk niet dat hij nog rondzweeft in Antwerpen op zoek naar de laatste Suske en Wiske omdat ik dit keer de blog schijf. Nee, we hebben hem gevonden.
Ondanks de uitermate zorgvuldig uitgewerkte instructies met uur en tijd en plaats en plek, die ook nog uitgereikt waren, stond ons blogkanon te wachten bij de auto.  In België zouden ze zeggen: “Wâ ne Lambik!”
 
Enfin.
Een paar personen van de fotoclub wilde Antwerpen ook nog in het donker zien. Die zijn blijven plakken.
Een heel gezellige dag is afgesloten. Ieder begaf zich huiswaarts om bij het bekijken van de foto’s in slaap te vallen (ik tenminste wel).
De ingestuurde foto’s worden nog beoordeeld door een jury. Pas daarna gaan we de foto’s uit de opdrachten publiceren.  De foto’s in de blog zijn willekeurige beelden.
 
Ik kan het zelf niet zeggen maar volgens de Whatsapp hadden Hans en ik het goed geregeld. Hans en ik danken iedereen die mee is gegaan voor de gezellige dag. Uiteindelijk moet je de gezelligheid zelf maken.
 
Rico