Vakanties, etentjes, recepties. We zijn vanavond met een relatief kleine groep. De avond staat in het licht van het bespreken van ons uitstapje naar de Plateaux  en onze natte avond. Natuurlijk hebben ook het perfecte plaatje nog waarbij we vanavond ideeën delen.
Omdat we maar met weinig zijn, hebben we natuurlijk volop tijd om elke foto die bekeken is uitvoerig te bespreken. Tja en dan kom je op het eind toch met het probleem dat er te weinig tijd is.  Maar reuze gezellig.

Katrin heeft de foto’s gesorteerd in de verschillende onderwerpen en was de leider van de avond. Bij de eerste foto nam Rien het woord. Hij ging er eens goed voor zitten om de foto van een appelbloesem te beschrijven. Ik denk dat hij in die ene foto wel 23 stampers heeft. De stampers die hij zag zijn in feite de meeldraden. Maar de foto was dromerig onscherp, met mooie pasteltinten en een complementair groen op vlakken waar dat essentieel is. Gemaakt met een lensbaby en een voorzet macrolens, is er een mooie balans gevonden tussen onscherpte, kleur, en detail. 

Druppelfotografie is natuurlijk een hele mooie bezigheid zeker als er mooie foto’s worden geschoten. Jos heeft 2 foto’s. Een kroon en een waterdruppel die terugkomt uit het water. Mooi scherp en hele mooie kleuren. Bij de kroon geeft de reflectie op het water de foto een extra cachet.
 
Toen kwam er een foto van mij. Dat was zo’n foto waarvan ik zei dat die zo in een SF film kon. Dat het een raad maar raak plaat was, was wel te verwachten. Wat zien wei eigenlijk? Contrast is mooi, kleuren zijn goed. Maar hij moet wat meer gekropt worden? Daar waren de meningen over verdeeld. Dus ik moest uitleggen waarom er van de punt toch een punt moest worden gemaakt. Dat was gewoon een nieuwe aflevering van Star Trek.
 
De foto’s van De Plateaux waren best divers. Mooie bossages met een geweldig mooie stralenkrans van de zon in het hele kleine beetje grondnevel. Schaduwen die als karresporen in het landschap liggen en die  je diep de gelaagde foto intrekken tot je op het punctum van de foto bent. Mooi gezien en mooi gepresenteerd.  Met zo’n sterke lichtbron ontkom je bijna niet aan lensflair. Soms is die “vervelend” aanwezig.

Maar waar stonden die koeien toch die Loek gefotografeerd heeft? Gewoon een stukje verderop.

En soms moet je wat proberen en wordt ook duidelijk hoe groot de verschillen op andere monitoren kan zijn.  Maar, als je niets probeert, leer je ook niets. Gewoon eens iets over de top proberen en dan horen dat het goed is dat je iets probeert maar dat het niets is. Ook dat is foto bespreken.

Natuurlijk kwamen de foto’s met het droogijs voorbij. In de kleuren van Oekraine. Experimenten die het herhalen waard zijn mocht de gelegenheid zich voordoen.

De laatste foto is een foto van Hans ook gemaakt op De Plateaux. In de collage de foto rechtsonder. We kwamen alle tot de conclusie dat de foto 180° gedraaid (zoals in de collage) een veel sterker beeld geeft. In plaats van wolken zijn het nu drijvende ijsplaten geworden.

​Een heerlijke avond. 
 
De volgende clubavond is 5 mei. Die staat in het teken van portretfotografie met verschillende licht opstellingen. Heel benieuwd hoe dat gaat uitpakken. Lees het in de volgende blog!
 
Rico 

Wat lekker voor iedereen dat de wereld weer normaal aan het worden is. Zo ook voor het clubleven. Vanavond is daar een mooi bewijs van. We hebben weer eens een echte onvervalste praktijk avond. Een natte avond. Een avond waarin we onze kunsten mogen verrijken met nieuwe ideeën en nieuwe technieken.

De zaal is ingericht met een aantal verschillende opstellingen. Druppellaars, droogijs, olie&water en aerosol. Genoeg om met plezier te experimenteren. In duo’s die al snel trio’s werden of nog grotere groepen kropen we als mieren om een pot honing rond de opstellingen.  En dan merk je al snel dat iedereen zich realiseert dat het droogijs van Hans wat minder alledaags is dan olie in water. Maar dat er met genoegen gefotografeerd is, zie je dan snel aan de reacties op whatsapp. 

​En dan ga je naar je eigen foto’s kijken. Helaas heb ik een instelling vergeten uit te zetten. Een avondje Erikant leverde bij mij zomaar zo’n 1600 foto’s op. Maar ook ik ben positief gestemd. Behalve een paar “the making of…” foto’s heb ik toch ook wel een aantal platen die door kunnen gaan als de nieuwste foto’s uit de James-Web telescoop of zomaar opgenomen kunnen worden in de nieuwste science fiction film.

Rico

We zouden vandaag gaan dauwtrappen. Maar het was zo koud dat er geen dauw te bekennen was. Met -5°C konden we de handschoenen goed aanhebben. De schaatsmutsen waren door sommige clubleden ook uit de mottenballen gehaald.

Om 06:45 op de Plateaux leek veel te laat. Immers, we moeten ook nog een stuk lopen. Maar Hans had het goed gepland. De zon kwam pas om 07:15 op dus een half uur de tijd op de geplande plek te komen. De vraag was of we wel op de goede plek waren. De zonsopkomst boven het water is misschien wel mooier dan boven de bosrand. Maar die hebben we al eens gehad.

​Koukleumend en met half bevroren vingers staan we alvast onze eerste plaatjes te schieten. Ook maar eens kikkerperspectief  toepassen. Op dat moment was de vorst wel prettig. Met 1 knie op de grond bleek ik midden op een gelukkig hard bevroren koeienvlaai te zitten.
Over vlaai gesproken, die was er niet maar dat wordt voor het volgende uitstapje op de hei allemaal geregeld 😊 .

Het grappige is met fotografen is dat je met zijn allen afspreekt. Maar na 15 minuten, is de groep helemaal uit elkaar gewaaierd.

We hebben een stuk van de rode route gevolgd. Een aanrader voor wie die route een keertje helemaal wil lopen. De Plateaux vertellen een mooie geschiedenis van het Brabantse landschap. Voor wie meer wil lezen kan bij Natuurmomumenten  het e.e.a. terugvinden.

En dan is het zover. We gaan weer naar huis. Jammer genoeg moesten enkele clubleden al eerder weg. Die hebben de warme knakkers gemist.

Ik ben benieuwd naar de foto’s van iedereen. 

​Rico