Eropuit 4 februari 2017, Schoonspringen

Hoe schoon zijn schoonspringers, hoe hoog is 10 meter, hoe warm kun je het krijgen van een grote bak water en hoe vol=vol. Dit zijn vragen die niet belangrijk zijn maar gedurende de dag wel beantwoord zullen worden.
Naarmate het afgesproken  uur naderde  werd de groep groter. En klokslag één uur was iedereen aanwezig en kon het fotofeest beginnen. Als een gesloten éénheid volgde wij de grote organisator. En groot was de verbazing dat toen het erop ging lijken dat de éénheid een onaangekondigde rondleiding in de gangenstels naar de Pieter van den Hoogeband Arena gingen krijgen. Maar Berry zal Berry niet zijn als deze uitdaging soepeltjes werd opgelost. Onder het motto “de spiertjes moeten  warm gelopen worden”, werd met omtrekkende bewegingen de nodige spiergroepen belast  en kwamen wij soepel aan op de plek waar het zich allemaal zou afspelen.

Dat één van de leden een paar minuten later last kreeg van tropenkolder werd hem vergeven. Een korte broek en een paar slippers later kwam de betreffende persoon weer bij z’n positieven en werd zelfs deze persoon werd tot de waterarena, het Mekka van de waterratten, toegelaten.
Dat de outfit per individu nogal uiteenliep dat bracht de PR-medewerkster niet van slag. Resoluut werden de instructies medegedeeld, “boem is ho en plons is water”.En “kijk uit voor onaangekondigde vallende handdoeken”. Waarom deze laatste mededeling werd gedaan, werd gedurende de dag wel duidelijk. Hierna nam iedereen strategische posities in en kon het fotofeest beginnen.
Net zoals de springers zich moeten inspringen voor het beste resultaat hebben ook de fotografen tijd nodig. Na wat tips uitgewisseld te hebben  tav instellingen werden de foto’s ook beter.
Tsja en dan kom je erachter dat er wel heel veel foto’s gemaakt worden voordat je een beetje resultaat hebt. Waar de een het hogerop zocht zag de ander weer details in het water en werden de  SD en CF kaarten steeds verder gevuld.
Naarmate de dag vorderde werden de kleine springers steeds groter. De sprongen complexer en de gesproken talen ook. Dat de handen en voeten in eerste instantie gebruikt worden om te zwemmen is duidelijk dat ze daarna ook gebruikt werden om met deze schrijver te communicereni was ook wel fijn.  Maak maar eens een schone springster uit Belarus  duidelijk dat de vallende druppel van haar kin een heel leuk effect geeft op de foto. De gezichtsuitdrukkingen die je dan krijgt zijn ook mooie plaatjes.  Dat Berry ook nog een bekende zanger had geregeld was een complete verrassing. ( Berry je denkt ook aan alles !!!! )
Franske mocht zich weer als een ware fotograaf opstellen om een mooi plaatje van Dave Vermeulen te maken. En nu zal de lezer zich afvragen, WIE IS DAVE VERMEULEN ???. Ik zal een poging wagen.
​Dat is een zangert, die heel moeilijk kan zingen en kijken. Sommige toehoorders vinden het leuk andere krijgen er net zo’n grote  sik van als de zanger zelf en verkiezen de nooduitgang voordat hij zijn laatste noot heeft uitgestoten. De schrijver had gelukkig zijn camera nog en kon zich op andere zaken concentreren.

Vervolgens kwam nog het verzoek om een paar VIPS op grote hoogte te fotograferen.  Uiteraard zijn wij de beroerste niet en geven wij als FBI graag invulling op dit verzoek. Dat sommige VIPS de neurotische dwang kregen om op 10 meter hoogte het randje van het plateau op te zoeken en dan vervolgens compleet te verstijven gaf weer een nieuwe draai aan deze plaatselijke feestvreugde. Dat dit nu leuke plaatjes oplevert, laten wij maar even in het midden. Nadat iedereen de kick had ervaren van  “oeh, das wel hoog” werd de afdaling weer ingezet. En onder het gezang “Jets geht loss …..” kwamen wij met beide voeten op de aarde. Sommige VIPS kunnen zelfs van deze activiteit een heel feest  van maken. Uiteindelijk heeft het er iedereen het er levend vanaf gebracht  en werd weer een reden gevonden om er  één te nemen. Je moet toch ergens van afkoelen,  ja toch.
Na deze inspanning werden meerdere VOL=VOL kaarten in hun houders geplaatst, de lenzen en camera’s opgeborgen en werd de tropische kledij omgewisseld voor Hollandse realiteit. Vervolgens vertrokken de betreffende leden als laatste der Mohikanen “de plonsarena”. 
Terugkijkend kun je stellen dat alle deelnemers weer vele ervaringen rijker en in de toekomst hun voordeel mee kunnen doen.
Rest de schrijver nog om een paar woorden aan de initiatief en organisator Berry te richten.
Top geregeld. ( een paar is twee ;-) !! )
P.s.
Indien leden die om wat voor reden dan ook niet hebben kunnen deelnemen en zich afvragen klopt dit wel allemaal, adviseer ik maar één ding. Zorg dat je erbij bent. En ervaar de vreugde van iedere eropuit activiteit. 
René