Het ging erover wie de blog dit keer zou schrijven. Eerst René, toen Alex, toen Gerda en uiteindelijk was het degene die de laatste foto maakte. Dat ben ik dus. De vraag is of de rest dat ook in de gaten heeft. Misschien worden we getrakteerd op ervaringen die door meer clubleden worden gedeeld.
​
[Spoiler-alert: inderdaad heeft niet iedereen dit meegekregen, zie de tekst over onder deze blog]

3 oktober hebben Hans en Jarno de clubavond georganiseerd. Een avondje naar Strijp-S in Eindhoven. Verzamelen is voor het gebouw Anton. En dan begint het al. Ik was aan de vroege kant. Zag niemand staan. Dan denk je: “Ben ik verkeerd?”, “Gebouw Anton heeft bij wijze van spreken 2 voorkanten. Zouden ze aan de andere kant staan?”. Enfin, de nodige meters waren al gelopen voor de groep bij elkaar was.

Jongensachtige streken trekken al direct de aandacht. Als je kinderen in een winkelwagentje ziet zitten, dan denk en we: “Oh, wat schattig.” Dat dachten we ook toen ondeugd Tony als een hinde zo lenig in de winkelwagen van de Urban Shopper kroop. Ondeugd Hans gaf hem een vaderlijke aai over de bol, wat zeer gewaardeerd werd.

De opdrachten waren simpel. Ga alleen of blijf bij de groep, heb plezier, maak minstens 1 foto in zwart-wit en om 21:30 terug bij Gebouw Anton.
Tja, en dan ga je als groep op pad. Helaas was ik bij de tweede hoek de groep al kwijt. Opdracht 1 was dus vervuld. Alleen.

Het voordeel van de meeste systeemcamera’s is dat er allerlei functies opzitten. Op die van mij zit ART Bracketing. Die had ik aangezet. Dan zitten er 3 zwart-wit uitwerkingen bij. Opdracht 2 is vervuld.

Plezier maken is eigenlijk niet meer dan doen wat je leuk vind.  En dat is onder andere door foto’s te maken. Dat doe ik ook van andere mensen en dan de foto laten zien. Soms gewoon vragen of het goed is als je een foto maakt. Je krijgen bijna altijd een OK. En dat is wat mijn plezier was. Opdracht 3 is dus ook vervuld.

Natuurlijk is het niet mogelijk om foto’s van personen zomaar op de site te zetten. Dat moeten we respecteren.

​Het leuke aan iets anders doen dat de rest, is dat je de groep ook nog een beetje kunt volgen. 

​En dan gaat mijn wekker. Nog 10 minuten voor we verzamelen. Tijd op terug te gaan. Kom wat andere verdwaalde clubleden tegen. Samen lopen we naar de verzamelplek waar we afspreken om nog wat te gaan drinken. Onderweg zijn we nog een aantal good vibes tegen gekomen. Die hebben we meegenomen in het etablissement waar uit eindelijk de discussie over de blog werd gesloten met de laatste foto. Die heb ik dus gemaakt van de kassabon zodat Alex een tikkie naar iedereen kon sturen.

​En dan kom je thuis. Snel de camera aan de PC en downloaden voor een eerste indruk. En dan besef je dat die bracketing instellingen wel leuk zijn maar je ze ook op tijd moet uitzetten. Een monsterlijke score van 1.580 foto’s in alle kleuren, formaten en opmaken. Een leuke puzzel om de kersen eruit te vissen.
 
Rico

​

​Dat moet Jarno en 2e Hans gedacht hebben toen zij zich aanboden om de avond te organiseren.
En dat dit goed aansloeg bleek uit de opkomst, 14 personen gaven gehoor. Vele kwamen op tijd, sommige waren ruimschoots op tijd en er waren ook personen die de aanvangstijd wat ruimer namen.
De personen die vaker dit terrein bezoeken weten dat Strijp veel te bieden heeft.
Zo heb je bouwkundige hoogstandjes, mooie lichtinvallen, straattaferelen, speeltoestellen en nog veel meer. En als een grote winkelwagen staat te staan, zien sommige leden dit weer als een grote klimrek. Toy voor boys zullen we maar zeggen.
Tsja en dat zal ongetwijfeld weer een leuk plaatje opleveren. Één van de volgende fotoavonden zal de foto wel een keer voorbij komen. En om de tijd te doden geeft Gerda nog een mooie goocheltruc met haar statief. Gelukkig was er genoeg assistentie aanwezig om Gerda te assisteren en alles weer in juiste proporties terug te brengen. Want anders was het een avondvullende show geworden. En daar waren wij niet voor gekomen.
 
Ondertussen is iedereen aanwezig en wordt anmass Strijp benaderd om vervolgens als groepjes verder te gaan en daarna uiteen te vallen als individu. Dit heeft deze schrijver al vaker mee gemaakt.
De een komt ogen te kort, de ander is op zoek naar inspiratie en de ander zijn lenskapje.
Dat zul je net weer hebben, sta je in het donker en vind dat ding maar weer eens. Je kan je tijd toch beter aan iets anders besteden. Wij hebben maar 1,5 uur ter beschikking.
 
Maar wat was de opdracht ook alweer. ‘Maak een spectaculaire zwart wit foto’, terwijl alles mooi gekleurd uitgelicht is. Een mooie opdracht waar iedereen ‘zijn/haar, non-binaire, of vul maar in wat jij bent’ invulling aan kan geven. Uit eigen ervaring kan deze schrijver vertellen dat straatfotografie toch een aparte kick geeft bij strijp. Hoe vaak ik niet bijna voor mijn klep ben gereden door voornamelijk fietsers is niet op één hand te tellen. Tsja je wil er toch iets bijzonders van maken.
 
En voordat je het weet is het weer voorbij, bijna iedereen komt bij het verzamelpunt ‘Toy voor Boys’ en wordt de avond nog ge-evalueerd voor de die-hards in het Ketelhuis.
De keuze was reuze, wij konden kiezen uit een 3 of 4 gangen menu of een drankje. Om de kok rond 22.00 met een heerlijke 4 gangen menu te verrassen was weer een andere uitdaging. Je zal het wel begrijpen, beste lezer, iedereen hield het bij een bescheiden drankje. En zoals het gaat bleef iedereen maar foto’s maken, totdat iemand op het lumineuze idee kwam, wie de laatste foto maakt schrijft de blog. En dan wordt de avond echt leuk. De glazen worden leger en de camera’s worden stilletjes opgeborgen. En dan breekt de fase aan ‘WIE DURFT’.  De onmiskenbare stijl waarmee dit verslag is geschreven verraad wie deze blog heeft geschreven. Maar wie heeft nu die laatse foto gemaakt.....
 
Wil je dat weten, zorg gewoon dat je dan bij de volgende activiteiten-avond erbij bent.
Dan geniet je en heb je lol en weet je precies wat er werkelijk heeft plaatsgevonden.
En als je afvraagt waarom geen foto’s bij dit verslag is geplaatst, dat komt omdat de foto’s bij de volgende avond pas gepresenteerd worden.
 
Nou vooruit eentje dan, ( less BEST )

René

Na wat voorbereidingen gaat de wekker zondagochtend voor de één wat eerder dan voor de ander. Het spreekwoord morgenstond heeft goud in de mond, kreeg voor de schrijver eerder het gevoel dat de ‘morgenstond lood in zijn kont’ had. De geest is jong maar dat lichaam vertelt toch iets anders. Ach de zeer frisse ochtend zorgde snel dat de schrijver goed gemutst zijn stalen ros bekom en met een straf tempo naar het verzamelpunt fietste. 

Nadat iedereen zijn/haar camera heeft ingesteld wordt de route naar de plekken waar de herten zich kunnen bevinden ingezet. Glibberigge bruggen, modderige paden zeer donkere paden deden de wandeling eerder aan een mudrace denken dan aan een ontspannen Er Op Uit activiteit.
Gelukkig hadden een paar leden goede schijnwerpers bij zich, wat het het wandelen iets makkelijker maakte.