De laatste dag van het jaar 2024. Een jaar wat, voor mij in elk geval, voorbij gevlogen is.  En dan op de laatste week van het jaar kijk je terug naar het jaar en nog wat verder. Een back-up maken, de harde schijf opruimen en dan kom je herinneringen tegen. Foto’s die in mijn map “Bellus Imago” staan en dan komen de mijmeringen. De foto’s zijn niet allemaal van mijzelf maar zijn een greep van wat we door de jaren heen gedaan hebben  Het roept vanzelf bij iedereen weer herinneringen op.

Rico

De laatste clubavond van het jaar. Een aantal clubleden is met vakantie, een aantal is ziek. Maar we zijn weer met een mooi gezelschap. De avond staat in het teken van de BIPP *) 2025 en foto bespreken.
 
Om met de BIPP te beginnen.
Het oorspronkelijke doel van de BIPP was de club na Corona reactiveren.  Dat hebben we met succes gedaan maar we zien ook dat de BIPP aan een nieuwe fase toe is.  Dit is als het ware een vrije vertaling van de woorden van Berry. Samen met het initiatief om foto’s eens anders te bespreken, is de activiteiten commissie tot een andere invulling van de BIPP gekomen.

In het seizoen 2025 staat de BIPP telkens in het teken van een specifiek aspect m.b.t.  compositie en dergelijke  Berry trapt af met het onderdeel “Compositie”. Met een sjaal om en een stem van een doorgewinterde zware shag roker, legt Berry uit wat de bedoeling is. Hij lardeert zijn betoog met foto’s die het verhaal ondersteunen. Negatieve ruimte,  structuren, lijnen, enz.

Hij besluit met de opdracht: “Maak een foto of serie van max 3 foto’s die als schoolvoorbeeld van negatieve ruimte kan worden gebruikt.” De achtergrond bij deze opdracht wordt gedeeld met de clubleden. Zie ook: BIPP 1 - 2025.

We hebben ook nog foto’s te bespreken. Alex neemt dit voor zijn rekening. Gekleed in een originele kersttrui, begint hij ondersteunt door Hans nogmaals met de uitleg dat het goed insturen van de foto’s erg belangrijk is.  De praktijkavond food fotografie en het Groene Woud.

Om met food fotografie te beginnen. Zoals in de blog van 7 november te lezen is, hebben Connie en Truike die avond verzorgd.  Bij het bespreken van de ingestuurde foto’s is tekens de vraag gesteld of de foto invulling geeft aan de opdracht. Dat was bij minder foto’s het geval dan we oorspronkelijk dachten. De scheidslijn tussen food en product fotografie is dun. We zagen dat er foto’s bij zaten waarbij het al dan niet aansnijden van het gefotografeerde product al voldoende is om het verschil te maken.

Maar het is ook leerzaam om de foto’s met elkaar te delen. Soms zijn de foto’s erg humoristisch maar 2 muizen die aan een koekje knagen, is niet echt wat er met food fotografie bedoeld wordt. Anderzijds moet ik dan ook bekennen dat wat ikzelf gedaan heb ook niet handig was. Het  thuis al prepareren van je onderwerp en dan meenemen  in je jaszak. Dat is niet echt bevorderlijk voor de uitstraling.   Stofjes, rommeltjes, snoepjes die al op straat gelegen lijken te hebben enz. We waren lekker kritisch naar elkaar.
De conclusie is dat Truike en Connie de beste foto’s hadden. Loek kwam ook goed uit de bus maar veel oefenen is toch wel nodig om het goed te doen.
​
De foto’s van het Groene Woud zijn ook besproken. Van een kalfje wat misschien nog geen week oud is tot een stemmige foto die als een mega grote foto in de huiskamer echt wel mooi uit zou komen en van een kikkertje op een vinger tot mysterieuze reflectie in water. 
 
Onder het wensen van fijne Kerstdagen en een hele mooie jaarwisseling, sluiten we de avond af. De volgende clubavond is de 2e donderdag van 2025. 

Rico


​*) BIPP: "Bellus Imago Perfecte Plaatje"

Als ik het kon zou ik deze blog in rijm schrijven. Maar als ik iets niet kan, dan is het rijmen en dichten. Dus maar gewoon zoals altijd. Ik heb ChatGPT nog gevraagd maar die maakte nog meer rare zinnen dan ik.
 
We heten Dirk welkom die na er even uit te zijn geweest, weer terug is. Maar we hebben vanavond wel een soort van Sinterklaas.  Nadat SinterHans zijn bril eens goed had opgezet heeft hij iedereen vaderlijk toegekeken . De meeste leden op de club avond, waren volgens deze SinterHans wel lief geweest. In elk geval alle aanwezigen. Voor de aanwezigen waren er ook presentjes. Gewoon wat dingetjes die je eigenlijk niet nodig hebt maar die soms wel handig zijn om te hebben.
Maar hij zag ook Harry. Een (heel) klein beetje zielig met zijn rechterarm in een mitella. Dat vroeg om uitleg. Sleutelbeen gebroken na een val met zo’n heel gevaarlijk elektrisch scootertje. 

Sinterklaasavond. Je vraagt je af wat de opkomst zal zijn. Met 16 FBI-ers is dat beslist niet verkeerd.  Vanavond staat er foto bespreken op het programma. Foto’s van het uitje in Asten en de spooky BIPP foto’s.
Het bespreken van de ErOpUit Asten foto’s is een keertje wat gedaan dan anders. Alle foto’s zijn geprint. Gewoon op de kleuren printer. A4-tje, niks bijzonders, geen frame, geen passe-partout, geen glans, of ander moois. De nadruk ligt op de inhoud van de foto. Elke tafel heeft een ander setje foto’s gekregen. Wie klaar was kon nog een ander setje foto’s pakken.
In de voorbereiding was een filmpje van Peter Evans gedeeld en om de fotobespreking een beetje in de lijn van Peter’s film te houden, zijn de 15 compositie elementen uitgedeeld als hulpmiddel. Geen pijlers, geen tip en top, gewoon eens kijken en benoemen wat je in de foto ziet. Het gaat om de kwaliteit van het bespreken, niet om de kwantiteit. Wat leuk is om terug te horen is dat op deze manier een foto een paar extra dimensies heeft. Tegen het licht houden en je spiegelt de foto. De foto een keer draaien. Dan zie wat perspectief doet. In een klein groepje bespreken geeft een bijna intieme bespreking. Partners in crime maar wel met respect.

Na de pauze hebben we op het scherm de BIPP foto’s besproken. Anne is de discjockey . De opdracht was: “Maak een spooky selfportret.” Deze foto’s zijn via het scherm besproken. Ik moet zeggen dat we wel een stel uitslovers in de club hebben.  Foto’s die geschikt zijn voor de illustratie van het zoveelste horror boek van Stephan King en foto’s waarmee Baantjer een tweedelige crimi had kunnen schrijven. ER werd al geopperd om deze BIPP foto’s wat groter  te presenteren in de Expo maar allengs kwamen we tot inkeer. We willen de tere kinderzieltjes niet teveel beschadigen. Ik denk dat we serieus moeten nadenken over een “Adults only” hoekje. Dat zou de nieuwsgierigheid van bezoekers denk ik wel stimuleren.
Maar mooi, leuk en goed werk vanavond. Vooral ook een gezellige avond.
 
De volgende clubavond is 19 december. OP de agenda staat AI fotograferen zonder camera en de introductie van de nieuwe  BIPP-opdracht.
 
​Rico

We hebben 3 onderdelen op de agenda staan.
 
1. We kijken terug op onze Expositie
Dat het voor ons een geslaagde expositie was, staat al in de blog van 11-11-24. Dit wordt nog eens aangehaald en unaniem bevestigd.  De waardering voor het werk wat de Expo-commissie gedaan heeft, wordt nogmaals bevestigd.
 
2. Annemiek en Jos presenteren hun ervaringen met mentoraat documentaire fotografie
Jos bijt het spits af met zijn documentaire “Barbershop”. En dan staat iedereen al meteen op het verkeerde been. Nee, hij heeft geen documentaire gemaakt over een populaire kapperszaak waar mannen met krulsnorren en puntige baarden soms ietwat grof getaald andere mannen knippen en scheren. Nee, zijn documentaire gaat over een zangstijl die “Barbershop” heet. Jos legt uit dat de zangstijl uit Amerika komt. Begin 1900.

Jos vertelt dat hij eigenlijk vanaf het begin al wist het onderwerp was en hoe dat vorm moest krijgen. Er was dan ook geen ruimte voor discussie wat hem betreft.

Danny, een goede kennis van Jos,  zit in een barbershopkoor en was bereid om zich te laten volgen. De documentaire serie laat zien hoe een individuele stem zich ontwikkelt in een 4-stemmige samenzang en dan tot bloei komt. Foto’s en muziek zijn samengebracht in een audio-visuele documentaire presentatie.

​Het doel van de documentaire van Annemiek was te laten zien dat oudere mensen niet achter de geraniums zitten, maar heel vaak nog een creatief en actief leven hebben.
Annemiek heeft een straatfotograaf gevolgd gedurende driekwart jaar. Dat begint spannend. Je "moet" in het leven kruipen van een onbekende man. In dit verhaal Huub de straatfotograaf genoemd.

Annemiek vertelt dat ze met Huub gedurende het mentoraat een mooie vriendschappelijke band heeft opgebouwd.  Straatfotografie doe je op straat. Het liefst in een grote stad. Met elkaar afspreken en samen optrekken.

Het mooie van de invulling van dit mentoraat is dat er eigenlijk 2 mentoraten in 1 zijn. Behalve de documentaire heeft ze door het optrekken met Huub heel veel geleerd over straatfotografie, zowel in theorie als in de praktijk.

De oorspronkelijke bedoeling was om een documentaire met foto’s te maken. Tijdens de gezamenlijke uitstapjes is Annemiek gaan filmen omdat dit beter paste bij het geheel. Ook Huub filmt en vlogt. Dit was weer een nieuwe uitdaging.

Uiteindelijk is de documentaire geëindigd in een documentairefilm. Een film over Huub, een fotograaf die een haast heeft om te creëren ivm wat zijn lichamelijke achteruitgang mn. zijn ogen.. . Alsof hij te weinig tijd heeft. En dat gegeven blijkt na de documentaire ook actueel te worden. Huub werd ernstig ziek.

​Het eindresultaat is een hommage aan wat voor Annemiek een vriend is geworden.
Bekijk de presentatie van dit mentoraat. 

​3. Foto bespreken
Op de agenda staat ons uitstapje naar Asten en Strijp-S. Helaas hebben we alleen tijd voor de foto’s van Strijp-S.

​Wat is het toch een heerlijke plek om foto’s te maken. Mooie lichten, volop beweging. Mensen die het meestal niet erg vinden als ze op de foto gezet worden, Area 51, het Ketelhuis, enz.
Een bewuste keuze was om meteen te inventariseren wie er een vraag bij de foto heeft. Bij de dubbele foto’s in onderstaande “contactafdrukken”, is de bijvoorbeeld vraag welke is beter / heeft de voorkeur. Maar ook inhoudelijke vragen over een onverklaarbare halo en een hoe een foto beter in zwart wit te presenteren.

Volgende clubavond is 5 december.  Ben benieuwd hoe spooky we zijn. 


​Rico

Een weekje later dan normaal maar we hebben weer een expositie weekend.  Een bijzondere expositie. Niet omdat er iets te vieren is of zo maar omdat we dit jaar wel weer van het uitpakken zijn.
Om te beginnen heeft de Expo Commissie Alex Timmermans, de Alchemist, bereidt gevonden om de aanwezigen door zijn wereld van collodium fotografie te leiden. Een mooi verhaal gelardeerd met illustratieve en sprekende beelden die een inzicht geven in “the making of” een aantal van de meest bekende beelden van Alex. 

​Bij de aanwezigen mocht natuurlijk Ferry van Vliet niet ontbreken. Als goede vriend van Alex is hij een zeer geduldig fotomodel. Als een soort van Pan Tau (jeugdherinnering) staat hij op de meest onverwachte plekken in zijn zwarte pak en bolhoedje, geduldig te wachten op het aftellen en dan “eenentwintig, tweeëntwintig, drieëntwintig”.  Ferry mag weer adem halen. En dan wachten tot Alex de natte plaat ontwikkeld heeft om te horen: “Ben niet helemaal tevreden. We doen het nog een keertje maar dan iets anders.”
Wie wat meer wil horen, lezen of zien over de manier van werken en het werk van Alex, dan is een bezoek aan zijn website en blog beslist aan te bevelen.
 
Maar we als fotoclub hadden ook foto’s hangen.  Over de duim geteld en zonder de video kom ik ruim 275.

​Zoals altijd heeft elk clublid een selectie gemaakt uit zijn of haar werk. Dat zijn foto’s waar we trots op zijn en foto’s die laten zien wat ons als fotograaf bezig houdt. Foto’s gemaakt op een geweldige jaloersmakende vakantie, Beelden van mensen om ons heen die belangrijk zijn. Foto’s van opvallende momenten en foto’s die  een weerspiegeling zijn van ons gevoel. Alles komt voorbij. Dan hoeft een foto helemaal niet technisch perfect te zijn. Voor ieder van ons zijn de gepresenteerde foto’s, foto’s die voor ons al persoon belangrijk zijn. 

​In het seizoen 2023/2024 hebben we als club ook gewerkt aan seriefotografie. In d’n Achterum was daar van verschillende clubleden werk te zien.
In het werkgroepje Macro hadden de leden van dat groepje bij het begin persoonlijke doelstellingen geformuleerd. Daar zijn we mee aan het werk gegaan en zijn een aantal foto’s getoond.
Dan was er nog een stukje creatief. Gewoon iets anders dan anders. Ga eens los. End an komt er ook weer een proces op gang. Cyanotypie, mixed media, een verzameling van lege fotorolletjes, stillevens waar Rembrandt van Rijn trots op zou zijn, en nog veel meer. Geweldig om het creatieve proces te zien.
Artificiële Intelligentie, AI. Is het fotografie of niet? Wanneer mag / kan het wel en wanneer niet? We staan aan de vooravond van een digitale evolutie die vergelijkbaar met de tijd toe we ons fotorolletje inleverden en vervingen door een SanDisk® memorycard.  Foto’s maken zonder Doka, dat kan toch niet!  Een werkgroepje is met AI aan de slag gegaan.
Tot slot. In de “Goei Kammer” kan iedereen even op rust komen. Een greep uit al het andere werk van de clubleden gepresenteerd in een film waarbij rustige pianomuziek voortkabbelt en de foto’s aan elkaar rijgt.

k denk  dat ik mijn gevoel bij de expo 2024 in de tekst al tot uitdrukking heb gebracht maar wil het toch even apart noemen.
Ik ben trots op de prestatie van alle clubleden. Ik ben trots op het werk wat door de activiteitencommissie en door de expo commissie is verzet. Dank daarvoor!!!  
Maar ook dank aan alle bezoekers. Wat een leuke en warme reacties hebben we gehad.
We hebben het met z’n allen gerealiseerd. We gaan kijken wat we voor de volgende expositie nog kunnen verbeteren.
 
Dat gezegd hebbend.
De volgende expositie staat gepland voor het weekend van 29 en 30 november 2025.
Een tip, zet hem alvast in de agenda.
 
Rico

Terugkijken:
Foto's vrij werk
AV-presentatie
​Expo-boekje

​Deze clubavond wordt georganiseerd door Truike en Connie. Best stoer van deze 2 heldinnen omdat ze presenteren niet hun ding vinden. Maar samen staan we sterk. Dat was het motto. En wat hebben ze het leuk gedaan. IN het begin een (klein) beetje onzeker maar allengs kwam er humor in en bleek ook al snel dat de presentatie goed in elkaar zat en beide dames echt wel wisten waar ze het over hadden.

​Er is uitleg gegeven over de verschillende vormen van food fotografie maar ook over belichting, achtergronden, props, does and don‘ts, maar denk ook aan de materialen die je juist niet moet gebruiken en combineren met food. Heel leerzaam en interessant.
Na de theorie zijn we aan de slag gegaan. Iedereen had spullen mee. Van vers gekookte spaghetti naar kwartaart en van pepernoten tot aan chocoladekerstbomen. René ging helemaal los met een paar ieniemienie muisjes bij brood. Leuk! Marc was volop aan het experimenteren met lichtjes. Loek experimenteerde met schotse whisky. Ik dacht dat het appelsap was maar nee, het is echte whisky. En dan kom je thuis, heb je kerstballen als prop en dan weet je het weer. Pas op voor reflecties! 

Dus na de clubavond nog maar een keertje een foto gemaakt van een uitsmijter. Je moet blijven oefenen.
 
Rico

Het ging erover wie de blog dit keer zou schrijven. Eerst René, toen Alex, toen Gerda en uiteindelijk was het degene die de laatste foto maakte. Dat ben ik dus. De vraag is of de rest dat ook in de gaten heeft. Misschien worden we getrakteerd op ervaringen die door meer clubleden worden gedeeld.
​
[Spoiler-alert: inderdaad heeft niet iedereen dit meegekregen, zie de tekst over onder deze blog]

3 oktober hebben Hans en Jarno de clubavond georganiseerd. Een avondje naar Strijp-S in Eindhoven. Verzamelen is voor het gebouw Anton. En dan begint het al. Ik was aan de vroege kant. Zag niemand staan. Dan denk je: “Ben ik verkeerd?”, “Gebouw Anton heeft bij wijze van spreken 2 voorkanten. Zouden ze aan de andere kant staan?”. Enfin, de nodige meters waren al gelopen voor de groep bij elkaar was.

Jongensachtige streken trekken al direct de aandacht. Als je kinderen in een winkelwagentje ziet zitten, dan denk en we: “Oh, wat schattig.” Dat dachten we ook toen ondeugd Tony als een hinde zo lenig in de winkelwagen van de Urban Shopper kroop. Ondeugd Hans gaf hem een vaderlijke aai over de bol, wat zeer gewaardeerd werd.

De opdrachten waren simpel. Ga alleen of blijf bij de groep, heb plezier, maak minstens 1 foto in zwart-wit en om 21:30 terug bij Gebouw Anton.
Tja, en dan ga je als groep op pad. Helaas was ik bij de tweede hoek de groep al kwijt. Opdracht 1 was dus vervuld. Alleen.

Het voordeel van de meeste systeemcamera’s is dat er allerlei functies opzitten. Op die van mij zit ART Bracketing. Die had ik aangezet. Dan zitten er 3 zwart-wit uitwerkingen bij. Opdracht 2 is vervuld.

Plezier maken is eigenlijk niet meer dan doen wat je leuk vind.  En dat is onder andere door foto’s te maken. Dat doe ik ook van andere mensen en dan de foto laten zien. Soms gewoon vragen of het goed is als je een foto maakt. Je krijgen bijna altijd een OK. En dat is wat mijn plezier was. Opdracht 3 is dus ook vervuld.

Natuurlijk is het niet mogelijk om foto’s van personen zomaar op de site te zetten. Dat moeten we respecteren.

​Het leuke aan iets anders doen dat de rest, is dat je de groep ook nog een beetje kunt volgen. 

​En dan gaat mijn wekker. Nog 10 minuten voor we verzamelen. Tijd op terug te gaan. Kom wat andere verdwaalde clubleden tegen. Samen lopen we naar de verzamelplek waar we afspreken om nog wat te gaan drinken. Onderweg zijn we nog een aantal good vibes tegen gekomen. Die hebben we meegenomen in het etablissement waar uit eindelijk de discussie over de blog werd gesloten met de laatste foto. Die heb ik dus gemaakt van de kassabon zodat Alex een tikkie naar iedereen kon sturen.

​En dan kom je thuis. Snel de camera aan de PC en downloaden voor een eerste indruk. En dan besef je dat die bracketing instellingen wel leuk zijn maar je ze ook op tijd moet uitzetten. Een monsterlijke score van 1.580 foto’s in alle kleuren, formaten en opmaken. Een leuke puzzel om de kersen eruit te vissen.
 
Rico

​

​Dat moet Jarno en 2e Hans gedacht hebben toen zij zich aanboden om de avond te organiseren.
En dat dit goed aansloeg bleek uit de opkomst, 14 personen gaven gehoor. Vele kwamen op tijd, sommige waren ruimschoots op tijd en er waren ook personen die de aanvangstijd wat ruimer namen.
De personen die vaker dit terrein bezoeken weten dat Strijp veel te bieden heeft.
Zo heb je bouwkundige hoogstandjes, mooie lichtinvallen, straattaferelen, speeltoestellen en nog veel meer. En als een grote winkelwagen staat te staan, zien sommige leden dit weer als een grote klimrek. Toy voor boys zullen we maar zeggen.
Tsja en dat zal ongetwijfeld weer een leuk plaatje opleveren. Één van de volgende fotoavonden zal de foto wel een keer voorbij komen. En om de tijd te doden geeft Gerda nog een mooie goocheltruc met haar statief. Gelukkig was er genoeg assistentie aanwezig om Gerda te assisteren en alles weer in juiste proporties terug te brengen. Want anders was het een avondvullende show geworden. En daar waren wij niet voor gekomen.
 
Ondertussen is iedereen aanwezig en wordt anmass Strijp benaderd om vervolgens als groepjes verder te gaan en daarna uiteen te vallen als individu. Dit heeft deze schrijver al vaker mee gemaakt.
De een komt ogen te kort, de ander is op zoek naar inspiratie en de ander zijn lenskapje.
Dat zul je net weer hebben, sta je in het donker en vind dat ding maar weer eens. Je kan je tijd toch beter aan iets anders besteden. Wij hebben maar 1,5 uur ter beschikking.
 
Maar wat was de opdracht ook alweer. ‘Maak een spectaculaire zwart wit foto’, terwijl alles mooi gekleurd uitgelicht is. Een mooie opdracht waar iedereen ‘zijn/haar, non-binaire, of vul maar in wat jij bent’ invulling aan kan geven. Uit eigen ervaring kan deze schrijver vertellen dat straatfotografie toch een aparte kick geeft bij strijp. Hoe vaak ik niet bijna voor mijn klep ben gereden door voornamelijk fietsers is niet op één hand te tellen. Tsja je wil er toch iets bijzonders van maken.
 
En voordat je het weet is het weer voorbij, bijna iedereen komt bij het verzamelpunt ‘Toy voor Boys’ en wordt de avond nog ge-evalueerd voor de die-hards in het Ketelhuis.
De keuze was reuze, wij konden kiezen uit een 3 of 4 gangen menu of een drankje. Om de kok rond 22.00 met een heerlijke 4 gangen menu te verrassen was weer een andere uitdaging. Je zal het wel begrijpen, beste lezer, iedereen hield het bij een bescheiden drankje. En zoals het gaat bleef iedereen maar foto’s maken, totdat iemand op het lumineuze idee kwam, wie de laatste foto maakt schrijft de blog. En dan wordt de avond echt leuk. De glazen worden leger en de camera’s worden stilletjes opgeborgen. En dan breekt de fase aan ‘WIE DURFT’.  De onmiskenbare stijl waarmee dit verslag is geschreven verraad wie deze blog heeft geschreven. Maar wie heeft nu die laatse foto gemaakt.....
 
Wil je dat weten, zorg gewoon dat je dan bij de volgende activiteiten-avond erbij bent.
Dan geniet je en heb je lol en weet je precies wat er werkelijk heeft plaatsgevonden.
En als je afvraagt waarom geen foto’s bij dit verslag is geplaatst, dat komt omdat de foto’s bij de volgende avond pas gepresenteerd worden.
 
Nou vooruit eentje dan, ( less BEST )

René

Na wat voorbereidingen gaat de wekker zondagochtend voor de één wat eerder dan voor de ander. Het spreekwoord morgenstond heeft goud in de mond, kreeg voor de schrijver eerder het gevoel dat de ‘morgenstond lood in zijn kont’ had. De geest is jong maar dat lichaam vertelt toch iets anders. Ach de zeer frisse ochtend zorgde snel dat de schrijver goed gemutst zijn stalen ros bekom en met een straf tempo naar het verzamelpunt fietste. 

Nadat iedereen zijn/haar camera heeft ingesteld wordt de route naar de plekken waar de herten zich kunnen bevinden ingezet. Glibberigge bruggen, modderige paden zeer donkere paden deden de wandeling eerder aan een mudrace denken dan aan een ontspannen Er Op Uit activiteit.
Gelukkig hadden een paar leden goede schijnwerpers bij zich, wat het het wandelen iets makkelijker maakte. 

De lijnen van de lopende banden, de gestapelde pallets en de georganiseerde chaos boden eindeloze mogelijkheden voor fotografische composities. Een van de opdrachten was om de industriële omgeving op een creatieve manier vast te leggen. Denk aan symmetrie en lijnen. De uitdaging was om dit functionele, drukke landschap om te toveren tot esthetisch aantrekkelijke beelden. Daarbij bleek de lopende band een zeker magie uit te stralen, want daar zijn waarschijnlijk de meeste foto’s van gemaakt.

Tweede stop: Het centrum van Asten
Na de industriële setting van SHI was het tijd om een ander soort schoonheid te verkennen: het historische centrum van Asten. Ook hier kregen we weer verschillende opdrachten.
Eén van de opdrachten was het fotograferen van de ‘iets met een klok’, want dat is toch hét karakteristieke element van Asten. Een andere opdracht was in de kerk als de zon schijnt en oja, we konden ook nog wat roest fotograferen bij Malle Pietje.. 

Een geslaagde dag
​Het was een uitje waar we niet alleen ons fotografische oog hebben kunnen aanscherpen, maar waar het vooral gezellig was met het groepje en we hebben zelfs nog wat van elkaar geleerd!

Alex
​